پورشه که به‌تازگی مک‌آن بنزینی را کنار گذاشت، حالا در پی یافتن جانشینی است که هم هزینه کمتر و هم سرعت توسعه بالاتری داشته باشد. این اقدام در واکنش به افت فروش خودروهای لوکس برقی در آمریکا و اروپا و نیز رکود پورشه در چین صورت گرفته است. پروژه «M1» با اتکا به پلتفرم Premium Platform Combustion آئودی برای عرضه یک شاسی‌بلند تازه بنزینی، نوید تحولی کم‌هزینه را می‌دهد.
پلتفرم آئودی؛ تسریع در توسعه و صرفه‌جویی
با تکیه بر ساختار فنی Q5، پورشه قرار است سیستم چهارچرخ محرک Quattro Ultra آئودی را بدون مهندسی دوباره تمام‌عیار به M1 منتقل کند. این سامانه در حالت عادی نیرو را به محور جلو می‌فرستد و در صورت نیاز تا ۷۰ درصد گشتاور را به محور عقب می‌فرستد. بهره‌گیری از این معماری، در کنار موتور توربوشارژ و فناوری‌های داخلی پورشه، می‌تواند ضمن حفظ پویایی رانندگی، فشار بر تحقیقات و هزینه‌های توسعه را کاهش دهد.
نقاط قوت این تصمیم عبارت‌اند از:
- کوتاه شدن دوره توسعه به حدود سه سال؛
- کاهش هزینه‌های مهندسی و تولید با اشتراک قطعات و زیرساخت.
هویت پورشه در معرض آزمون
هرچند کارآمدی فنی آئودی اثبات شده است، اما پورشه هرگز در چهار دهه گذشته سیستم با bias جلو نداشته است. برای مشتریان وفادار این برند، انتقال به سامانه‌ای با مزاحمت کمتر در محور عقب و راندمان خیابانی بالاتر، می‌تواند به‌معنای تغییر تجربه‌ای باشد که انتظارش را دارند.
هم‌زمان، ضعف تقاضای خودروهای اسپرت برقی (مدل‌های ۷۱۸ برقی و تایکان) و تعرفه‌های سنگین واردات در آمریکا، فشار مضاعفی بر بودجه پورشه وارد کرده است. اکنون پرسش اصلی این است که آیا M1 می‌تواند ضمن حفظ جذابیت دینامیک، تصویر همیشگی پورشه را در ذهن رانندگان زنده نگه دارد یا ضرورت اقتصادی، هویت کلاسیک این برند را به‌خطر می‌اندازد؟
در نهایت، پورشه با پروژه M1 در تلاش برای برگرداندن بخش بنزینی مک‌آن به چرخه تولید است، اما مسیری که در پیش گرفته، آزمونی بزرگ برای تعادل بین صرفه‌جویی و اصالت نام Stuttgart خواهد بود.